Kotlety mielone drobiowe

Nie miałam pomysłu na dzisiejszy obiad. W lodówce było tylko mięso drobiowe, ale nie miałam ochoty na typowe kotlety w panierce. Makarony z kurczakiem też się przejadły. Postanowiłam więc zrobić mielone drobiowe. Zawsze można je później wykorzystać również jako kotlety do domowych burgerów. Mielone z kurczaka są delikatniejsze i mniej wyraziste w smaku niż tradycyjne mielone wieprzowe, można więc smakowo podkręcić je różnymi przyprawami. ja jednak z tymi przyprawami nie przesadzałam bo w domu jest małe dziecko. Dodałam tylko te bardziej podstawowe, do tego cebulka, czosnek i majonez z musztardą. Oto przepis:

Składniki:
ok. 500g mięsa z piersi kurczaka
0,5 cebuli
1 ząbek czosnku
1 jajko
1 łyżka majonezu
1 łyżeczka musztardy
1 łyżka bułki tartej
sól, pieprz czarny i ziołowy
mąka pszenna do panierowania
olej do smażenia

Sposób przygotowania:

Mięso zmieliłam w maszynce do mielenia mięsa na najgrubszym sitku. Do mięsa wbiłam jajko. Cebulę obrałam i pokroiłam w drobniutką kostkę (można ją także zmielić). Cebulę dołożyłam do mięsa. Przecisnęłam przez praskę ząbek czosnku. Dodałam przyprawy: sól, pieprz czarny i ziołowy, musztardę i majonez. Wsypałam bułkę tartą i wymieszałam wszystko ręką na jednolitą masę. W razie potrzeby można dodać więcej bułki tartej, ale im więcej bułki tym bardziej suche i wiórowate będą kotlety.
Z masy mięsnej odrywałam porcje ciasta i formowałam z nich kotlety. Panierowałam je w mące pszennej i kładłam na rozgrzany olej. Smażyłam po kilka minut z każdej strony do uzyskania ładnego złotobrązowego koloru. Usmażone kotlety wykładałam na ręcznik papierowy. Kotlety podałam tradycyjnie z ugotowanymi ziemniakami i jarzynką na ciepło, na którą przepis znajdziecie pod tym linkiem: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2018/02/jarzynka-do-obiadu.html

SMACZNEGO!!!

Tortille pszenne - placki

Zawsze kupowałam gotowe tortille i przygotowywałam z nich różne potrawy. Stwierdziłam jednak, że skoro wykorzystuję je w kuchni tak często, to może spróbuję je zrobić sama. Akurat dziś miałam ochotę na quesadille, a nie miałam tortilli kupnych, więc postanowiłam, że zrobię własne. Składniki potrzebne do ich przygotowania chyba każdy ma zawsze w domu bo to tylko mąką, oliwa i woda. Tortille robi się bardzo szybko i są bardzo smaczne. Smak jest trochę inny jak tych kupnych. Mi najbardziej przypomina smak placków pieczonych w dzieciństwie na fajerze kuchni kaflowej. Były to placki z ciasta na domowy makaron. Wygląd tortilli też jest trochę inny. Są bardziej pofalowane, bo podczas smażenia robią się bąble, ciasto puchnie mimo że jest rozwałkowane bardzo cienko. Moim zdaniem tortille domowe wygrywają. Oto przepis:

Składniki:
ok. 2,5szkl. mąki pszennej tortowej + do podsypywania
220ml wody
5 łyżek oleju
0,5 łyżeczki soli

Sposób przygotowania:

Mąkę wsypałam do dużej miski. Wlałam wodę i olej. Dosypałam sól  i zagniotłam elastyczne ciasto. W razie potrzeby można dosypać mąki gdyby ciasto było zbyt kleiste. Ciasto powinno być elastyczne i sprężyste ale nie powinno się kleić do rąk. Zagniecione ciasto uformowałam w kulę, nakryłam folią aluminiową żeby nie obsychało i odstawiłam na pół godziny by odpoczęło. Po 30 minutach ciasto trochę spłaszczyłam i pokroiłam na 8 trójkątnych części jak pizzę. Każdą taką część ciasta formowałam w kulkę zawijając brzegi ciasta pod spód. Taką kulkę podsypywałam trochę mąką i wałkowałam na cienki placek o kształcie koła. Placek powinien być wielkości patelni na której ma być smażony. Ja smażyłam placki na patelni do naleśników bez używania tłuszczu. Smażyć należy z obu stron aż placki się przyrumienią. Gdy ciasto zacznie dostawać bąbli należy przewrócić na drugą stronę. Można te bąble spłaszczać łopatką żeby tortille równo się przysmażyły. Placki wykładałam na talerz i przykrywałam wilgotną ściereczką żeby nie obsychały. Tortille można przechowywać w lodówce w szczelnie zamkniętym pojemniku kilka dni lub zamrozić. Można je wykorzystać do wielu dań, na które pomysły znajdziecie na moim blogu np. quesadilla (link do przepisu: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2018/01/quesadilla-z-kurczakiem.html), pizza na spodzie z tortilli (link do przepisu: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/08/pizza-na-spodzie-z-tortilli.html) czy tortille z sałatką gyros (link do przepisu: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/06/tortille-z-saatka-gyros.html).

SMACZNEGO!!! 

Jarzynka do obiadu

Naszła mnie ochota na jakiś ciepły dodatek do obiadu, który jednocześnie będzie pasował do mięsa drobiowego. Postanowiłam więc zrobić taką jarzynkę na bazie marchewki, cebuli i papryki konserwowej. Jarzynkę zaprawiłam koncentratem pomidorowym i sosem słodko - kwaśnym. Powstało coś na kształt bigosu marchewkowego lub sosu do ryby po grecku. Taka jarzynka jest dobra zarówno na gorąco jak i na zimno. Nadaje się do drobiu, ryb czy wieprzowiny. Oto przepis:

Składniki:
5 mniejszych marchewek
1 pietruszka
kawałek selera
2 średnie cebule
5 kawałków papryki konserwowej
ok. 200g koncentratu pomidorowego
2-3 łyżki sosu słodko - kwaśnego
listek laurowy
3 ziarna ziela angielskiego
sól, pieprz czarny mielony
pieprz ziołowy
papryka słodka w proszku
olej do smażenia

Sposób przygotowania:

Cebule obrałam i pokroiłam w piórka. Zeszkliłam na ok. 2 łyżkach oleju. Marchewki, pietruszkę i selera obrałam i starłam na tarce na grubych oczkach. Dodałam do podsmażonej cebuli. Smażyłam kilka minut, mieszając co jakiś czas aż warzywa się przyrumieniły. Następnie podlałam szklanką wody, włożyłam listek laurowy i ziele angielskie. Doprawiłam warzywa solą, pieprzem czarnym i zielonym oraz papryką słodką w proszku. Przykryłam patelnię i dusiłam do miękkości. Gdy warzywa zmiękły dodałam na patelnię pokrojoną drobno paprykę konserwową. Dodałam też koncentrat pomidorowy i sos słodko - kwaśny. Dusiłam wszystko jeszcze ok. 15 minut a następnie odkryłam patelnię i smażyłam aż płyn odparował. Na koniec można jeszcze doprawić solą i pieprzem. Jarzynkę podawać na gorąco lub na zimno do obiadu. Można też ją wykorzystać jako sos do a;la ryby o grecku.

SMACZNEGO!!!

Zupa ogórkowa

Zupa ogórkowa to kolejna tradycyjna zupa która znajduje się w moim menu. Co ciekawe, w dzieciństwie nie lubiłam tej zupy i nie chciałam jej jeść. Teraz natomiast to jedna z moich ulubionych zup. Co prawda robię ją troszkę inaczej niż moja mama, ale smak jest podobny. Chyba po prostu do niektórych potraw trzeba dorosnąć. Zupa ogórkowa jest fajna kwaskowa w smaku za sprawą ogórków kiszonych, a jednocześnie słodkawa i śmietankowa dzięki słodkiej śmietance którą dodaję i marchewce. Z dodatkiem bagietki czosnkowej lub świeżego pieczywa stanowi doskonałą propozycję obiadową zwłaszcza w chłodne dni. Oto mój przepis:

Składniki:
2 pałki z kurczaka
6-7 ziemniaków
3 marchewki
1 pietruszka
kawałek selera
słoik ogórków (ok.5 średnich ogórków)
1 cebula
kawałek pora

sól, pieprz czarny mielony
majeranek
pieprz ziołowy
2 listki laurowe
5-6 ziaren ziela angielskiego
1 ziaren czarnego pieprzu
śmietana 30%
ok. 2 płaskie łyżki kaszy manny
1 kostka rosołowa drobiowa
2 łyżki masła

Sposób przygotowania:

Wszystkie warzywa umyłam i obrałam. Marchewkę, pietruszkę i selera starłam na tarce na dużych oczkach. Pora i cebulę drobno pokroiłam. W garnku roztopiłam 1 łyżkę masła i podsmażyłam na nim warzywa. Następnie dodałam pokrojone w kostkę ziemniaki i pałki z kurczaka. Wlałam ok. 5-6 szklanek wody. Włożyłam listki laurowe, ziele angielskie, pieprz czarny ziarnisty i roztarty majeranek. Zagotowałam. Następnie włożyłam do zupy kostkę rosołową i gotowałam aż warzywa trochę zmiękły.
W międzyczasie starłam na tarce na grubych oczkach ogórki kiszone, przesmażyłam je na łyżce masła na patelni i dodałam je do zupy. Gotowałam do miękkości. Na koniec zaprawiłam zupę śmietanką. Nie podaję dokładnej ilości bo to zależy od tego jaki stopień zabielenia chcemy uzyskać. Wsypałam też do zupy kaszę manną i gotowałam jeszcze jakieś 15-20 minut. Na koniec doprawiłam solą, pieprzem mielonym i ziołowym. Można też dodać natkę pietruszki, koperek lub szczypiorek. Zupę podałam z bagietką czosnkową. Zupę można też zmiksować na krem po wyjęciu pałek z kurczaka.

SMACZNEGO!!!

Domowe hamburgery

Już od jakiegoś czasu nosiłam się z zamiarem zrobienia domowych hamburgerów ale takich od początku do końca. Do tej pory zawsze robiłam je z gotowych półproduktów, czyli z kupnych kotletów do hamburgerów i kupnych bułek. Było szybko i wygodnie, ale odkąd prowadzę bloga kulinarnego staram się coraz więcej rzeczy robić sama. Dziś postanowiłam wypróbować pomysł na domowe kotlety do hamburgerów. Co prawda zrobiłam trochę oszukane bo z wieprzowiny a nie z wołowiny, ale i tak wyszły o niebo lepsze od kupnych płaskich i cienkich kotletów bez smaku. Oto przepis: 

Składniki na kotlety:
ok. 400g mięsa wieprzowego
1 jajko
1 mała cebula
1 ząbek czosnku
2 łyżki bułki tartej
sól, pieprz
szczypta papryki ostrej w proszku
1 łyżeczka musztardy
1 łyżeczka sosu sojowego
mąka do panierowania
olej do smażenia

Pozostałe składniki:
bułki do hamburgerów
sałata
pomidor
ogórek kiszony
cebula
majonez
ketchup
sól, pieprz

Sposób przygotowania:

Mięso zmieliłam. Cebulę poszatkowałam drobniutko i dodałam do mięsa. Wbiłam jajko, wsypałam bułkę tartą. Doprawiłam do smaku solą, pieprzem czarnym mielonym i szczyptą ostrej papryki. Przyprawy dawałam na oko więc dokładnych proporcji nie podam. Dodałam musztardę i sos sojowy. Przecisnęłam przez praskę ząbek czosnku i wymieszałam wszystko ręką na jednolitą masę. Z masy mięsnej odrywałam porcje masy i formowałam kotlety średnicy mniej więcej takiej jaką ma bułka do hamburgera i grubości min. 1cm. Kotlety obtaczałam w mące pszennej  smażyłam na oleju na ładny lekko brązowy kolor. Wykładałam na talerz pokryty ręcznikiem papierowym. Wyszło mi z tych składników 8 kotletów. Tym razem skorzystałam jeszcze z kupnych bułek bo zapomniałam kupić jogurt potrzebny do upieczenia bułek. Bułki przekroiłam i podpiekłam na suchej patelni. Jedną połówkę posmarowałam majonezem, położyłam liść sałaty, na to kotlet, plaster sera (posypany solą i pieprzem), plasterki pomidora, plasterki cebuli, plasterki ogórka kiszonego, liść sałaty i przykryłam drugą połówką bułki posmarowaną ketchupem pikantnym.

SMACZNEGO!!!

Szynka z rękawa

Ostatnio dość często robię domowe wędliny. Nie mam jednak wędzarni ani szynkowaru więc posiłkuję się piekarnikiem lub garnkiem i robię wędliny pieczone lub gotowane. Są one o niebo lepsze od sztucznych wędlin dostępnych w sklepach i wcale drożej nie kosztują. Pracy przy nich też nie ma dużo, bo całą robotę właściwie odwala za nas piekarnik. Trzeba mięso jedynie zamarynować w wstawić do pieca. W ten prosty sposób uzyskujemy zdrową i bardzo smaczną wędlinę na kanapki. Robię tym sposobem różne mięsa: schab, boczek, karkówkę, a dziś akurat wypadło na szynkę. Oto przepis:

Składniki:
2 szynki każda o wadze 1,20kg
gotowa marynata do mięsa wieprzowego w proszku
sól, pieprz
czosnek granulowany

Sposób przygotowania:

Świeże mięso z szynki wieprzowej umyłam i zamarynowałam, czyli obsypałam dokładnie solą, pieprzem, czosnkiem granulowanym i gotową mieszanką przypraw do mięsa wieprzowego. Mięso umieściłam w foliowym rękawie do pieczenia i wstawiłam na blaszce do lodówki na całą noc. Następnego dnia mięso upiekłam. Piekłam godzinę i 20 minut w temperaturze 180 stopni z włączonym termoobiegiem. Po upieczeniu mięso pozostawiłam zawiązane w rękawie w piekarniku do wystygnięcia. Następnie upieczone szynki wyjęłam z rękawa na metalową kratkę żeby osuszyć je z tłuszczu. Szynki można owinąć w folię aluminiową i wstawić do lodówki. Kroić najlepiej dopiero po kilku godzinach leżenia w lodówce kiedy szynka się schłodzi i ściśnie. Szynkę można też podać na gorąco jako pieczeń z sosem który wytwarza się w trakcie pieczenia. Można go dodatkowo zagęścić mąką jeśli ktoś woli zawiesiste sosy, a resztę zjeść na zimno jako wędlinę.

Zapraszam do zapoznania się z innymi moimi przepisami na domowe wędliny: boczek gotowany rolowany (link do przepisu: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/11/boczek-gotowany.html), karkówkę gotowaną (link do przepisu: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/11/karkowka-gotowana-na-kanapki.html), schab pieczony w cebuli (link do przepis: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/11/schab-pieczony-w-przyprawach-i-cebuli.html), karkówkę i boczek pieczony (link do przepisu: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/07/domowa-wedlina-baleron-i-boczek-do.html).

SMACZNEGO!!!

Delicja wiśniowa

Miała być babka czekoladowo - kokosowa lub kruche ciasto ze śliwkami i budyniem, a wyszła delicja wiśniowa bez pieczenia. Tak szybko zmieniają się zachcianki kobiety w ciąży. Ale muszę przyznać że wybór był słuszny. Ciasto wyszło przepyszne i z pewnością będzie gościć na moim stole częściej. Jest przy tym łatwe do zrobienia i nie wymaga wielu składników. Podstawą tego ciasta są budynie i galaretka no i jak sama nazwa wskazuje ciastka delicje. Generalnie wydawało mi się że ciasto powinno być na jasnym biszkopcie, ale że akurat nie było mi po drodze z pieczeniem, to zrobiłam je na ciasteczkowym spodzie i przełożyłam warstwy herbatnikami. Oto przepis:

Składniki na ciasteczkowy spód:
ok. 250g ciastek różnych (u mnie słomka ptysiowa, kruche ciastka, herbatniki)
ok. 120g masła
ok. 50g białej czekolady

Masło roztopiłam w rondelku. Czekoladę połamałam na kawałki i roztopiłam w mikrofali. Ciastka pokruszyłam palcami jak najdrobniej. Do ciastek wlałam masło i czekoladę i dokładnie wszystko wymieszałam. Można to zrobić łyżką lub ręką.  Kwadratową tortownicę o wymiarach ok. 24x24cm wyłożyłam papierem do pieczenia i dno wylepiłam moim ciasteczkowym spodem. Tortownicę wstawiłam do lodówki żeby spód stwardniał i zastygł.

Składniki na masy:
1 budyń wiśniowy na 3/4l. mleka
1 budyń śmietankowy na 3/4l. mleka
1 budyń waniliowy na 0,5l. mleka
1 litr i 250ml mleka
3 łyżki mąki pszennej tortowej
6 łyżek cukru
ok. 300g masła
3 łyżki mleka w proszku

Z 0,5 litra mleka odlałam 0,5szkl mleka i roztopiłam w nim budyń wiśniowy, 2 łyżki cukru i 1 łyżkę mąki. Resztę mleka zagotowałam i na gotujące się mleko wlałam zawiesinę. Gotowałam, cały czas mieszając aż budyń zgęstniał. Ugotowany budyń odstawiłam do wystygnięcia. Tak samo ugotowałam budyń śmietankowy. Budyń waniliowy ugotowałam na 1 szklance mleka. Odlałam z niej ćwiartkę szklanki i roztopiłam w nim proszek budyniowy, cukier i łyżkę mąki. Zawiesinę wlałam na gotujące mleko. Gotowałam do zgęstnienia i wystudziłam. 

Zimny budyń wiśniowy i połowę budyniu waniliowego zmiksowałam z ok. 150g miękkiego masła. Zimny budyń śmietankowy i drugą połowę budyniu waniliowego zmiksowałam z resztą masła i mlekiem w proszku.

Dodatkowo:
dżem wiśniowy
ok.3 paczki herbatników
2 galaretki wiśniowe
duża paczka delicji najlepiej o smaku wiśniowym

Ciasteczkowy spód posmarowałam dżemem wiśniowym. Na dżem wyłożyłam budyń wiśniowy. Na budyń ułożyłam warstwę herbatników i na to wyłożyłam budyń śmietankowy. Na budyniu ułożyłam delicje. Dwie galaretki wiśniowe rozpuściłam w 3 szklankach gorącej wody i gdy galaretka ostygła i zaczęła gęstnieć przelałam ją na ciasto. Ciasto wstawiłam na całą noc do lodówki.

SMACZNEGO!!!

Ziemniaki pieczone jak z ogniska

Próbowałam już kilku rodzajów ziemniaków z piekarnika i postanowiłam przygotować jeszcze coś innego. Gdzieś kiedyś w internecie przewinął mi się przepis na ziemniaki pieczone w całości w piekarniku, które mają smakować jak te z ogniska pieczone w popiele. Pomyślałam, że to ciekawy pomysł i kiedyś go wypróbuję. Akurat dziś nadarzyła się okazja. Piekłam mięso na domową wędlinę i korzystając z okazji wrzuciłam do piekarnika również ziemniaki. Ziemniaki wyszły bardzo fajne, z bardzo chrupiącą skórką i miękkim środkiem. Podałam je z rybą i surówką z kapusty. Posiłkowałam się przepisem z tej strony: http://umniewkuchni.blox.pl/2013/03/Ziemniaki-pieczone-jak-z-ogniska.html. A oto mój przepis:

Składniki:
8-10 małych ziemniaków lub 4-5 większych przekrojonych na pół
3 łyżki mąki pszennej
0,5 łyżeczki majeranku
0,5 łyżeczki tymianku
płaska łyżka soli
szczypta ostrej papryki w proszku

Sposób przygotowania:

Ziemniaki obrałam i umyłam. wrzuciłam do miseczki z zimną wodą. W drugiej miseczce wymieszałam mąkę z przyprawami. Ziemniaki wyjmowałam z wody nakłuwałam w paru miejscach widelcem i obtaczałam w mące z przyprawami. Następnie odkładałam je na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Ziemniaki piekłam w piekarniku w temperaturze 180 stopni z włączonym termoobiegiem przez ok. godzinę. Przed wyjęciem sprawdziłam widelcem czy są miękkie. Ziemniaki podałam z rybą i surówką z kapusty, ale mogą też stanowić samodzielną przekąskę podane z sosem czosnkowym lub twarożkiem.

Zapraszam do odwiedzenia innych moich przepisów na ziemniaki pieczone: ziemniaki opiekane (tu znajdziecie przepis: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/11/ziemniaki-opiekane.html) i ziemniaki harmonijkowe (tu znajdziecie przepis: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/07/ziemniaki-po-szwedzku-pieczone.html).

SMACZNEGO!!!

Surówka obiadowa z kapusty

Surówka z kiszonej kapusty to jedna z najprostrzych i najlepszych surówek. Pasuje w zasadzie do wszystkiego, choć przyjęło się, że najbardziej pasuje do ryby. Taka surówka jest zdrowa, zawiera dużo witaminy C, a sok z kiszonej kapusty podobno dodatkowo dobrze działa na żołądek. Są różne wersje surówek z kiszonej kapusty, jedne z samą marchewką i oliwą,inne z majonezem i smażoną cebulką. Ja tym razem postanowiłam przygotować ją z dodatkiem marchewki, jabłka i cebulki. Oto przepis:

Składniki:
ok. 200g kiszonej kapusty
0,5 marchewki
1 małe kwaśne jabłko
kawałek cebuli
1 łyżka oleju
1 łyżka sosu czosnkowego
sól, pieprz
sok z cytryny

Sposób przygotowania:

Kapustę poszatkowałam i wrzuciłam do miski. Marchewkę obrałam i starłam na tarce na drobnych oczkach. Cebulę drobniutko pokroiłam. Do surówki dolałam łyżkę oleju i łyżkę sosu czosnkowego. Doprawiłam solą, pieprzem i sokiem z cytryny i wszystko dokładnie wymieszałam. Surówkę podałam tradycyjnie z panierowaną rybą i pieczonymi ziemniakami. Surówka jest przyjemnie kwaskowa dzięki kapuście, ale kwaśny smak łagodzi marchew i jabłko. Z podanych proporcji wychodzi surówka dla ok. 3 osób.

Zapraszam też do zapoznania się z pozostałymi moimi przepisami na surówki z kapusty kiszonej: z marchewką (tu znajdziecie przepis:  http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/12/surowka-z-kapusty-kiszonej-z-marchewka.html) i z majonezem (tu znajdziecie przepis: http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/2017/09/surowka-z-kapusty-kiszonej-z-majonezem.html).

SMACZNEGO!!!

Krem brokułowo - serowy

Dziś nadszedł czas na kolejną zupę - krem. Zachęcona smakiem ostatniej zupy - kremu z porów, który robię co jakiś czas, postanowiłam wymyślić coś nowego. Jako, że ostatnio w promocji kupiłam brokuły, to postanowiłam wyczarować krem brokułowy. Brokuły mają swoich zwolenników i przeciwników, jedni je uwielbiają, inni nienawidzą. Dla mnie same w sobie są bardzo smaczne i charakterystyczne w smaku, ale dla niektórych są trochę mdłe i nijakie, więc postanowiłam moją zupę wzbogacić innymi warzywami i serkami topionymi. W ten sposób powstał bardzo smaczny krem, który podany ze świeżym pieczywem najlepiej czosnkowym lub grzanką jest wyśmienitą propozycją na pierwsze danie obiadowe. Oto przepis:

Składniki:
brokuł o wadze ok. 500g
1 pietrszka
kawałek selera
1 nieduża marchewka
3-4 nieduże ziemniaki
1 por (część biała i zielona)
1 cebula
2 serki topione ziołowe po 100g każdy
2-3 łyżki śmietany 30%
ok. 50g startego żółtego sera
kostka rosołowa drobiowa
koperek, szczypiorek
majeranek
sól, pieprz
listek laurowy
4 ziarna ziela angielskiego
łyżka masła
bagietka czosnkowa

Sposób przygotowania:

Pora umyłam i pokroiłam w paseczki. Cebulę obrałam i pokroiłam w kostkę. Pietruszkę, selera i marchewkę obrałam i starłam na tarce jarzynowej na dużych oczkach. W garnku roztopiłam masło. Na gorące masło wrzuciłam warzywa i smażyłam przez kilka minut. Następnie do garnka wlałam ok. 1,5 litra wody. Dodałam obrane i pokrojone w większą kostkę ziemniaki oraz brokuła podzielonego na małe różyczki. Dołożyłam listek laurowy i ziele angielskie. Wsypałam do smaku czarny pieprz i trochę soli. Zupę ustawiłam na gazie i zagotowałam. Do gotującej się zupy dodałam kostkę rosołową i majeranek i gotowałam aż wszystkie warzywa były miękkie. Następnie ugotowaną już zupę zestawiłam z gazu, wyjęłam listek laurowy i ziele angielskie i zblendowałam zupę na gładki krem.Zmiksowaną zupę ponownie ustawiłam na gazie i dodałam śmietankę, serki topione i żółty ser. Podgrzewałam zupę, aż ser i serki się dokładnie roztopiły i połączyły z zupą. Na koniec doprawiłam zupę solą i pieprzem i dodałam posiekany koperek i szczypiorek. Po ugotowaniu pozostawiłam zupę na ok. 30 minut wtedy troszkę zgęstniała i dopiero serwowałam. Zupę podałam z bagietką czosnkową. Jeśli macie zwykłe pieczywo to ząbek czosnku można wcisnąć do zupy w czasie gotowania. Jeśli krem wyjdzie wam za rzadki to można dosypać trochę kaszy manny i gotować jeszcze kilka minut.

Zapraszam do zapoznania się z pozostałymi moimi przepisami na zupy. Wszystkie zebrałam pod tym linkiem:  http://wanilioweimprowizacje.blogspot.com/search/label/zupy.

SMACZNEGO!!!

Naleśniki serowe

Miałam kostkę białego sera i szukałam inspiracji co by tu z niego wyczarować na ciepło. Początkowo myślałam o plackach czyli racuszkach z ciasta serowego, ale przypadkiem natknęłam się na przepis na naleśniki z białego sera. Przepis znalazłam pod tym linkiem: http://siostry-fit.blogspot.com/2013/06/dietetyczne-nalesniki-z-twarogu.html, jednakże bardzo go zmodyfikowałam. W oryginale są to naleśniki fit czyli odchudzone, ja dałam normalne produkty nie żadne light. Zmieniłam też niektóre składniki bo akurat takich nie miałam i znacznie zmieniłam proporcje. Naleśniki serowe wyszły mega pulchniutkie i mięciutkie za sprawą mąki ziemniaczanej. Bardzo ładnie pachną serem i wanilią. Są bardzo delikatne i trzeba trochę uważać przy smażeniu, a zwłaszcza przy przewracaniu żeby ich nie porozrywać. Oto przepis:

Polędwiczka w sosie pieczarkowym

Polędwiczka wieprzowa to bardzo delikatne mięso, które jest łatwe i szybkie w obróbce. Bardzo szybko się ją przyrządza a mięso jest miękkie i soczyste. Polędwiczka kojarzy się z takimi bardziej wykwintnymi i wyszukanymi daniami, ale tak naprawdę można zrobić z niej wszystko. Można ją usmażyć, udusić, upiec czy zrobić w formie mielonej. Mi polędwiczka bardzo smakuje z delikatnymi sosami na śmietanie np. w sosie porowym czy tak jak zrobiłam dziś w sosie pieczarkowym, a dokładnie w pieczarkowo - śmietanowo - serkowym. Oto przepis:

Galaretkowiec na jogurcie

Galaretkowiec to ciasto na bazie galaretek jak sama nazwa wskazuje. Oprócz galaretek ciasto składa się mleka, jogurtu lub śmietany. U mnie ciasto powstało na bazie jogurtu naturalnego. Galaretkowiec to bardzo orzeźwiające i owocowe w smaku ciasto. Jest idealne na letnie upalne dni, ale sprawdzi się oczywiście o każdej porze roku. Ciasto pięknie się prezentuje ze względu na kolorowe galaretki, których używa się do jego zrobienia.
Im więcej kolorów tym oczywiście lepiej. Ja użyłam galaretki żółtej, czerwonej, zielonej i granatowej. Ciasto zrobiłam na biszkoptach i pokryłam dodatkowo galaretką z pianką która ma delikatny różowy kolor. Mojego galaretkowca ozdobiłam rozetkami z kremu i pozostałą galaretką granatową. Dzięki temu ciasto nabrało jeszcze fajniejszego wyglądu. Oto przepis: